Wie over de Stengweg rijdt zal zelden aan een ezelshoofd denken. Met een steng kon je de mast van een schip verlengen. Om de mast met de steng te verbinden had je dat ezelshoofd. Tot 1899 stond op het duin zo’n verlengde mast als baken voor de scheepvaart. De Eierlandse Gronden dreigden! De vuurtoren nam die taak over. Men eerde de steng met een hardstenen obelisk.
Waar restaurant De Robbenjager staat was ooit het Eierlandsche Huis, de enige plaats van belang in de oude tijd. Op het hoge duin ertegenover werd de obelisk met enig ceremonieel neergezet. Kernachtig: Plaats der in 1899 opgeruimde Steng. Het opruimen van déze obelisk, in dankbare herinnering aan gevaarvolle tijden geplaatst, ging met minder gevoel voor historie gepaard. De Duitse bezetters haalden het gevaarte zonder poespas in 1943 weg. Er kwam een bunker. Weg steng.
Precies veertig jaar later kwam de obelisk terug. Het is nog maar een obeliskje, 1,5 meter hoog, bijna verveloos, verweerd, bemost. De inscriptie is nauwelijks te lezen. Maar toch: de steng.
