Het gemaal op de vaste plek tussen de dijk en de Roggesloot was van 1917 tot 1933 nog van hout. Om de afvoer van water te bespoedigen werd in 2008 een betere aansluiting gemaakt van het Eierlands kanaal naar het gemaal Krassekeet.
Om in een polder droge voeten te houden zijn gemalen onmisbaar. Zolang het kan wordt een teveel aan water met eb afgevoerd door de zwaartekracht en zodra het nodig is wordt het gemaal automatisch gespuid op de Waddenzee.
Adriaan van Hoorn kwam in 1932 in dienst van het waterschap Polder Eierland en werd onder andere machinist van het toen nog op olie draaiende gemaal. Later was hij het gezicht van de ‘polder’ als secretaris-penningmeester.
Reeds in 1933 werd een elektrisch gemaal in gebruik genomen. Dit was voordeliger, al was er vooraf een (toen al) mediastrijd gaande bij alle gemalen tussen voorstanders van olie enerzijds en elektriciteit anderzijds.
Na een verwoestende strijd in 1945 in de polder waarbij 40 boerderijen vernield werden in de Russenoorlog, dreigde de oogst in gevaar te komen, mede doordat er geen brandstof voor het gemaal was. Jaap Schoorl uit Den Burg kwam daarop met een vracht van acht ton steenkool naar De Cocksdorp.
Ten tijde van de watersnood in 1953 was Jan Boon machinist op het vijzelgemaal en wederom moest er een moderner gemaal komen. Dit werd in 1965 gebouwd door de Texelse aannemer Jb.Drijver.
Het gemaal werd vereerd met een bezoek door koningin Juliana in 1969 waarbij ook burgemeester Sprenger en namens het bestuur van het waterschap H. J. Leber van hoeve Hunsingo aanwezig waren.
Per 1 januari 1970 zou het waterbeheer in de polder onderdeel worden van het Waterschap Texel. In 1972 nam Adrie van Hoorn na 40 dienstjaren afscheid.
Het gemaal van de polder Eierland werd in 1982 volautomisch bedienbaar. Toch werd er weer verbouwd in 2002 en het Waterschap Texel was inmiddels door fusies overgegaan naar steeds grotere eenheden met hun besturen buiten Texel.
