Herinneringen aan de Sluftervallei.

Mijn mooiste jeugdherinneringen zijn de vakanties op Texel in het unieke park de Sluftervallei. Dit park met karakteristieke riet gedekte witte huisjes, waarvan er toen nog maar rond de 50 stonden, was een waar kinderparadijs. Het contrast met Amsterdam waar we toen woonden was groot. Een paradijs midden in het grote duingebied in het noorden van Texel, ver van autoverkeer en dicht bij Noordzee- en Waddenstrand.

Familie de Laet
We hadden het voorrecht om er in de zomer 5 weken te verblijven met mijn vader en moeder, zus Marian, broer Peter en ik (Rolf).
Het feest begon al met de overtocht van Den Helder naar Oudeschild met het schip ‘De Dageraad’. Een tocht van zo’n anderhalf uur.
In 1956, de eerste Texelvakantie, zaten we in huisje ‘De Zwarte Zee Eend’. De jaren daarna, tot en met 1962, in het hoogst gelegen huisje ‘De Toppereend’ (nu bungalow 259). Al snel raakten we bevriend met de Belgische buren van huisje ‘De Eidereend’, familie de Laet. Die hadden 5 kinderen, Staf, Pol, Jekske, Jan en Joris. Mijn broer en ik trokken al deze vakanties op met Jan. Mijn zus Marian met Jekske. De laatste heeft nog jaren lang contact met ons gehouden en is ook nog wel eens op bezoek geweest. Door Facebook ben ik in 2018 weer in contact gekomen met Jan en we hebben elkaar zelfs ontmoet om herinneringen aan die tijd op te halen.

Familie Lutz en Roukema
Er waren nog meer families waar we wel mee optrokken. In het 8 persoon huisje ‘De Smient’ tegenover ons zat de familie Lutz (ik hoop dat ik het goed spel), een groot gezin uit Vinkeveen. En in een huisje verderop de Familie Roukema. Met zoon Kees, Jan, mijn broer en ik gingen we bollen rapen bij een aan het park grenzende boerderij. 1 Gulden voor een volle jute zak kregen we.

Meneer de Kind
De heer Reuvers was dacht ik eigenaar van het park, maar ook de naam van der Linde staat in mijn geheugen.
Leuke herinneringen hebben we ook aan de onderhoudsman op het park, meneer de Kind. Hij reed over het terrein met een soort pick-up truckje. De kinderen in het park mochten altijd meerijden in de laadbak.
Het toeval wil dat de zoon van vrienden van ons getrouwd is met een Texelse, Judith Witte. Haar opa bleek meneer de Kind te zijn. Ik heb hem op zijn hoge leeftijd nog even telefonisch kunnen spreken, maar dat ging wat moeizaam omdat zijn gehoor minder was geworden. Hij is ondertussen op ongeveer 100 jarige leeftijd overleden.

Miklos en Kikkert
Het park beschikte ook over iemand die voor de animatie zorgde. Miklos heette hij, een Hongaarse donkere jongen met een charmant accent. Hij stal de harten van mijn en zus en haar vriendin. Hij leerde de kinderen een beetje judo en organiseerde een spel dat ‘Vossenjacht’ werd genoemd.
In die tijd kwam de lokale groenteman met een vrachtwagentje het park op om zijn waar te verkopen. Dat was meneer Kikkert, een man met een woest kapsel.
Deze vakanties beleefden we van 1956 tm 1962, maar de familie de Laet hield het nog vele jaren langer vol. Naar ik begreep huurden zij de jaren na ons het huisje voor de hele zomer af.

Verdwenen huisjes
Het waren mooie jaren op het eiland en gelukkig is het eiland gebleven. Logisch, maar helaas zijn de lieflijke riet gedekte witte huisjes verdwenen en is er een veelvoud modernere bungalows voor in de plaats gekomen. Ondanks dat is het park nog steeds een van de leukere Landal Green parken omdat de bungalows willekeurig op en tussen de duinen liggen midden in Nationaal Park ‘De Duinen van Texel’. Gelukkig hebben ze nog één zo’n huisje laten staan aan het begin van het park. Voor mij is het een monument, maar naar ik begrepen heb is het beschikbaar voor personeel van het park.

Ik woon nu met vrouw en zoon in de Kop van Noord-Holland, maar we gaan nog steeds met enige regelmaat naar het eiland. Voor een dagje fietsen of voor een vakantie. Het blijft een feest.

Rolf ten Hulsen
Groenveld

Reactie Luc van Gerrevink april 2020:

De huisjes Sluftervallei zijn gebouwd door mijn vader en zijn broers. Zij vormen samen aannemingsbedrijf L.H van Gerrevink & Zonen.

Leuk om dit verhaal op de website te lezen. Ik heb het als heel klein kind (geboren in 1958) alleen maar eigenlijk meegemaakt op basis van verhalen.